اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) یک اختلال شخصیتی مخرب است. افراد مبتلا به ASPD از دیگران استفاده میکنند تا به آنچه می خواهند برسند. ASPD تا سن 18 سالگی قابل تشخیص نیست و ممکن است علائم پس از 40 سالگی کاهش یابند.
شیوع و سبب شناسی اختلال شخصیت ضد اجتماعی
طبق گزارش APA در سال 2013 اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) تقریباً 2/2 تا 3 درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار میدهد. مردان شش برابر بیشتر از زنان به این اختلال مبتلا می شوند. در حالی که اختلالات شخصیت ممکن است ریشه در تجربیات دوران کودکی داشته باشد، اختلال شخصیت ضداجتماعی به وضوح با رفتار دوران کودکی مرتبط است – تقریباً 40٪ از کودکانی که اختلال سلوک در دوران کودکی دارند معیارهای تشخیص ASPD را در بزرگسالی برآورده می کنند. تصور می شود که ژنتیک نقش مهمی در سبب شناسی این اختلال ایفا می کند. اگر یکی از اعضای خانواده مبتلا به این اختلال باشد ریسک ابتلا برای سایر اعضای خانواده افزایش می یابد.
7 نشانه اختلال شخصیت ضد اجتماعی
افراد دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی به طور مداوم رفتارهایی را انجام می دهند که نشان دهنده بی توجهی مداوم به حقوق دیگران است. طبق گزارش APA,2013 این اختلال مخرب ترین اختلال شخصیت اجتماعی در DSM است. این افراد تنها به خواسته های خود ، زمان انجام آنها و چگونگی انجام اهدافشان متمرکزند بدون آنکه به رفاه دیگران توجهی داشته باشند. طبق DSM-5، اختلال شخصیت ضداجتماعی معمولاً برای اولین بار به صورت رفتار اختلال سلوک قبل از سن 15 سالگی نشان داده می شود، اما تشخیص تنها زمانی انجام می شود که فرد حداقل 18 سال داشته باشد و حداقل سه مورد از این هفت رفتار نشان داده شود:
- ارتکاب مکرر اعمالی که موجب دستگیری می شود و بی توجهی به قانون.
- انجام اعمال فریبکارانه از طریق اقداماتی مانند دروغگویی مداوم، استفاده از نام مستعار/نام های جعلی، سوء استفاده و فریب دادن دیگران برای منافع شخصی یا سرگرمی خود.
- تصمیم گیری تکانشی یا اقدام تکانشی و عدم برنامه ریزی برای اقدامات آینده.
- به راحتی تحریک شدن و درگیری پرخاشگرانه از طریق دعواهای فیزیکی یا تهاجمات شخصی.
- بی توجهی و بی ملاحظه بودن نسبت به ایمنی خود یا دیگران.
- بی مسئولیتی مداوم و بی توجهی به عواقب آن برای خود یا دیگران. آنها ممکن است به طور ناگهانی شغل خود را بدون هیچ برنامه ای برای آینده ترک کنند یا تعهدات مالی و یا مسئولیت های شخصی را نادیده بگیرند.
- عدم پشیمانی نسبت به اعمال خود و بی تفاوتی در هنگام آزار دیگران یا آوردن توجیهات دروغین برای بدرفتاری خود با دیگران.
علائم مشترک در افراد مبتلا به ASPD
از جمله عواملی که نشان میدهد یک فرد ممکن است به این اختلال قابل تشخیص بالینی مبتلا باشد، عدم توجه به نحوه تأثیر اعمالش بر دیگران است. اگر آنها هدفی را در ذهن داشته باشند، تنها به ابزارهایی که برای رسیدن به آن هدف نیاز دارند فکر میکنند، بدون توجه به پیامدهای بالقوه برای دیگران. اگر برای رسیدن به اهدافشان فریبکاری لازم باشد، در فریب دادن دیگران تردیدی ندارند.
معمولا افراد برای آنکه دید مثبتی از خود در دیگران ایجاد کنند صداقت به خرج می دهند، اما افراد مبتلا به ASPD در گفتن دروغ های صریح برای رسیدن به آنچه می خواهند مشکل چندانی ندارند. آنها همچنین ممکن است برای حفظ امنیت خود و دیگران ریسک کنند و وارد فعالیت خطرناک یا حتی جنایتکارانه شوند. این افراد بسیار در زمان حال زندگی می کنند و از جذابیت یا در برخی موارد زور برای سوء استفاده از دیگران استفاده می کنند. تکانشگری و خصومت از دیگر صفات مشخصه ASPD هستند. این بدان معنا نیست که آنها نمی دانند که قوانینی وجود دارد. آنها فقط علاقه ای به دنبال کردن آنها ندارند.
اختلال در شغل
بسیار بعید است که فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ASPD بتواند ارتقای شغلی کسب کند و در شغل خود پیشرفت داشته باشد زیرا چنین فردی کمترین علاقه را در برآورده کردن انتظارات دیگران یا پیروی از قوانین دارد. این افراد ممکن است آرزوی موفقیت داشته باشند، اما دیدگاه آنها نسبت به موفقیت، خود محور و نزدیک بین است. آنها نمی توانند به موقع در محل کار حاضر شوند، وظایف خود را انجام دهند یا نیازهای دیگران را برآورده کنند. آنها میتوانند از قدرت کنترل و فریب خود برای بدست آوردن شغلی استفاده کنند، اما همین ویژگی‌ها، همراه با تکانشگری و تمایل به خشونت و تحریک‌پذیری، چیزی است که باعث می شود این افراد به همان سرعت کار را از دست بدهند.
ریسک های ارتباطی
یک فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی ASPD می تواند به عنوان یک “پسر بد” یا “دختر بد” بسیار جذاب شناخته شود. بی‌توجهی آنها به قوانین می‌تواند یک عامل تاثیرگذار باشد و همچنین خاص بودن شخصیت آن ها می‌تواند اغواکننده باشد. چنین رابطه ای برای مدت طولانی دوام نمیاورد. این تصور که عشق می‌تواند رفتار بد معشوق را تغییر دهد، غیرمعمول نیست، اما برای کسی که مبتلا به ASPD است، احتمال چنین تغییراتی وجود ندارد.
این شخص ممکن است در ابتدا جذاب باشد، اما به دلیل ناتوانی در اهمیت دادن واقعی به احساسات دیگران، قادر به حفظ رابطه صمیمی خود با افراد نیست. آنها تمایل دارند روابط را تنها به عنوان وسیله ای برای رسیدن به اهداف خود ارزشمند بدانند. افراد مبتلا به ASPD به دلیل رفتار نامناسب خود با دیگران احساس گناه نمی کنند. اگر یک رابطه، دیگر به آنها امکان دسترسی به آنچه در گذشته وجود داشته را ندهد، مانند ارضای مادی یا جنسی، ممکن است ناامید شوند، اما آنها قادر نیستند ناامیدی را به خوبی تحمل کنند. هنگامی که یک رابطه برای آنها تمام می شود، ممکن است بدون فکر کردن یا رنجیدن از آنچه که پشت سر گذاشته شده، به زندگی خود ادامه دهند.
بیشتر بخوانید:
اختلال چند شخصیتی یا اختلال هویت تجزیه‌ای
شباهت و تفاوت ASPD با اختلال شخصیت خودشیفته
ASPD مانند اختلال شخصیت خودشیفته، اختلال شخصیت هیستریونیک و اختلال شخصیت مرزی یک اختلال شخصیت خوشه B است. شباهت هایی بین اختلال شخصیت ضد اجتماعی و خودشیفته وجود دارد. در هر دوی این اختلال ها افراد برای ارضای نیازهایشان رفتارهایی را به شیوه خود طراحی میکنند. در حالی که ممکن است افراد خودشیفته نتوانند دیدگاه دیگران را ببینند یا وضعیت عاطفی آنها را درک کنند، افراد مبتلا به ASPD در خواندن حالات عاطفی دیگران مشکلی ندارند. آنها فقط اهمیتی به احساسات دیگران نمی دهند، و تنها به این فکر میکنند که چطور میتوانند از درک خود نسبت به عواطف افراد به عنوان وسیله ای جهت کنترل آنها استفاده کنند.
همچنین بخوانید : آیا افراد مبتلا به اختلالات شخصیت خوشه B قابل تغییرند؟
خودخواهی و کنترل، ویژگی مشترک افراد خودشیفته و مبتلایان به ASPD است. با این حال، در میزان پیشروی یک فرد برای رسیدن به هدف خود تفاوت وجود دارد. افراد ضداجتماعی هیچ ابایی از نادیده گرفتن قوانین ندارند، از سوی دیگر، خودشیفته ها ممکن است به کنترل دیگران و القای سطحی از اجبار بپردازند، اما احتمال بسیار کمتری دارد که آنها دست به تخریب آشکار بزنند.” تصویر” برای یک خودشیفته همه چیز است و نیاز به دیده شدن با دید مثبت، آنها را از رفتار نامناسب فرد مبتلا به ASPD دور نگه می دارد.
<< دوره های روانشناسی >>
بیشتر بخوانید:
اختلال چند شخصیتی یا اختلال هویت تجزیه‌ای DID
