دکتر غلامعلی افروز در پنجم آذرماه ۱۳۲۹ در تهران متولد گردید. دوره ابتدایی را در دبستان اسفندیار و متوسطه را در دبیرستان‌های ذوقی و دارالفنون به پایان رساند. مهرماه ۱۳۴۸ وارد دانشگاه تهران شد، تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته روان‌شناسی آغاز نمود و در بهمن ماه ۱۳۵۱ با احراز رتبه اول در این رشته فارغ‌التحصیل گردید. در اواخر سال ۱۳۵۲ با بورس تحصیلی دانشگاه تهران دوره کارشناسی ارشد و دکترای رشته روان‌شناسی و آموزش کودکان استثنایی را در دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا (MSU) با کسب رتبه ممتاز به پایان رساند و به‌عنوان نخستین فارغ‌التحصیل ایرانی در این رشته موفق به اخذ درجه دکتری گردید. وی در خردادماه ۱۳۵۷ به کشور بازگشت و همکاری خود را با دانشگاه تهران آغاز نمود. دکتر افروز در سال ۱۳۶۴ به مرتبه دانشیاری و در سال ۱۳۷۱ به مرتبه استادی دانشگاه تهران ارتقاء یافت.
در سال ۱۳۷۳ به‌عنوان استاد نمونه دانشگاه‌های کشور معرفی شده و در سال ۱۳۷۴ نیز به لحاظ تلاش در تهیه هوش‌آزمای تهران ـ‌استنفرد ـ بینه (T.B.S) (به اتفاق آقای دکتر هومن) برنده جایزه جشنواره بین‌المللی خوارزمی گردید. در سال ۱۳۸۵ به‌عنوان چهره ماندگار روان‌شناسی ایران برگزیده شد.