دوره درمان مبتنی بر شفقت

شفقت خود

شفقت خود شامل گسترش و بسط محبت، عشق و درک فرد نسبت به درد و رنج‌های خودش است. شفقت خود شامل آگاهی و بازشناسی از این مسأله است که درد و رنج بخشی طبیعی از وضعیت بشر است. رفتار نامهربانانه و عدم شفقت خود، رفتاری توأم با نامهربانی و شفقت نسبت به دیگران را نیز در پی خواهد داشت. افرادی که رتبه‌ی بالاتری ازنظر شفقت خود دارند، در روابطشان نیز رفتارهای مثبت تری از خود نشان میدهند.

درمان متمرکز بر شفقت

درمان متمرکز بر شفقت توسط پل گیلبرت در پاسخ به این مشاهده تدوین شد که بسیاری از مردم، به ویژه افرادی که شرم و خود انتقادی بالایی دارند، هنگام ورود به درمان‌های سنتی در ایجاد صدای درونی مهربان و خود حمایتگر مشکلاتی دارند که این مشکلات در چهار حوزه تجارب پیشین و تاریخچه ای، ترس‌های اساسی، راهکارهای احساس امنیت و پیامدها و نتایج پیش بینی نشده متمرکز هستند. درمان متمرکز بر شفقت رویکردی تکاملی نسبت به کارکردهای روان‌شناختی دارد. بر اساس این رویکرد، انگیزش‌ها و توانایی‌های مرتبط با شفقت ورزی با نظام‌های مغزی تکامل یافته ای مرتبط هستند که زیربنای رفتارهای دلبستگی، نوع دوستی و مهرورزی می‌باشند. کارکرد طبیعی شفقت نیز ایجاد رفتارهای مهرجویانه، فراهم کردن موقعیت‌هایی برای به هم پیوستگی، امنیت، تسکین بخشی، مشارکت، ترغیب و حمایت است.